Hayatta güzel ve iyi şeyler de oluyor. Eminim aile kuran, çocuk yetiştiren, iş kuran, okumaya devam eden, düne, bugüne değil de yarına bakan insanlar bunu sadece alışkanlıkla yapmıyorlar. Eminim sandığın dibinden çıkan bir umut kuşu var bir yerlerde.
Bizim çocukluğumuzda ortam o kadar kötüydü ki, bugünün ortamında geçmişin hayal meyal hatırlanan kabusları gibi geliyor. Ne kimin kimi öldüreceği belli, ne seçilen politikacıların hükümet edip edemeyecekleri. Evdeki margarin tenekesi boşaldığında yenisinin bakkalda olup olmayacağı belli değil. Margarin olsa, yemek yapacak LPG bayide belki var belki yok.
Benim yaş grubumda ve daha yaşlı olanların ortamdaki mevcut değişimlere bakışımızın gençlerden daha olumsuz olmasının sebeplerinden biri bu. Mevcut durum iyidir, kötüdür, umut vardır, yokturdan öteye, bir şekilde kurtulduğumuz geçmişin berbat günlerine dönme korkusu yaşıyoruz bence.
İlginç şekilde o kötü günlerden bir sürü güzel hatıramız da var. Bunu açıkçası ailelerimizin fedakarlıkları ve iyilikleri dışında bir gerekçe ile açıklayamıyorum. Bugünlerde aile olma cesaretini ya da aptallığını (ne açıdan bakarsanız artık) gösteren kişilere saygı duyuyorum.
