Hayatta değer verdiklerimin listesi uzun; Aşklar, dostlar, tanıdıklar, arkadaşlar, sevgililer, sevdicekler, platonik olanlar, platonik lafının etimolojisini gözü kapalı yazanlar, abiler, ablalar, ailenin her tarafından kuzenler, yeğenler ve türevleri, başka anne babadan abim, başka anne babadan kardeşlerim, ille de kediler, bazı köpüşler, ille de Tripod, bazı günler kendim. Annemin lafını edemem, babamı yirmi yıl olmuş görmeyeli, özlediyse de belli etmiyor rüyama girdiğinde.
Yaşamak, hayatta olmak, nefes almak, konuşmak, daha iyisi susmak, o nefesi saklamaktan sıkılmak.
Ama gün oluyor, diyorum ki kendime “ne vardı o kadar hızlı yüzecek, biraz sağa sola bakınsaydın ya”…
