Geçenlerde yazmıştım bir sebeple, “insanı düşündüren arkadaş iyidir” diye. Bu (dün olmuş artık) akşam düşünmeme sebep olacak çok şeyler konuştuğumuz bir arkadaşımla oturduk. Yaşayanlar, yaşananlar, artık yaşamayanlar, yaşanamayan, yaşanamayacak ve hiç doğamamış olanlara kadar çok şeyler masadan geldi geçti. Öncelikle kulağı çınlayanlara: Kulak çınlamasının en iyi ilacı, masada ispat-ı vücut etmekten geçiyor. Hani söylemiş olayım.
Küçükken oyun olarak başlamış, hala devam eden bir alışkanlığım var; Düşünceden düşünceye, konudan konuya atlayarak günü, hayatı, yaşananları konuşulanları değerlendirip üzerinden geçerek eve yürüyordum, her fırsat bulduğumda yaptığım üzere. Yolda fon müziği olarak kulağımda olan, ama bir noktada düşüncelerimin etrafında dönmeye başladığı bir şey dinliyordum.
