Bugün kış başladı Istanbul’da. Her kış başlangıcı annemi hatırlıyorum, “zor durumdakiler, evini ısıtamayanlar, evsizler ne yapacak” diye dertlenirdi. Ben empati kurmayı, EQ açığımı kapatmayı eğitimlerle öğrendim. Dolayısıyla annemin doğal olarak duyduğu üzüntüyü ancak bu konuda dikkatimi çekip hatırlatacak olaylar ve kişilerle hatırlıyorum. Şans olup olmadığı çok tartışılır ama, son bir iki yıldır o kadar “yaratıcı” duyarsızlık örnekleriyle karşı karşıya geliyorum ki, başkalarının dertlerine duyarsız davranmamam gerektiğini unutma şansım pek olmadı.
Hava soğudu, kediler, köpekler, insanlar sokakta. Unutmayın, Istanbul kışın daha güzel. Ama bunu göremeyecek, içinde oldukları halde yaşayamayacaklar var.
