Her ne kadar unutmak istesem de, her ne kadar başka şeyler düşünmeye çalışsam da 22 Ocak gidip de gelmeyeceklerin günü benim için. Annem gitti, halam gitti, Enver abi gitti.
Ne hatırladığımı ya da hissettiğimi, ne düşündüğümü ya da umduğumu, ya da kaybettiğimi ya da anladığımı ya da öğrendiğimi, neyin değiştiğini ya da değişmediğini, neyin ya da kimin kıymetlendiğini gözümde ya da önemsiz, değersiz hale geldiğini özetlemek, düzgün ya da dağınık anlatmak, daha temelde anlamak ki anlatabilmek çok kolay görünmüyor.
Bir tek, çok kolay söylenebilir şey var sanırım; Keşke ölmeselerdi.
