İnsan bazı yapıları nasıl içselleştiriyor ve hak olarak görmeye başlıyorsa, bunlara bağlı hayal kırıklıkları en “ben geliyorum” diye bağıra bağıra kendini anons eden hallerinde bile sürpriz(miş gibi) oluyor. Sebepler sonuçlar olaydan olaya, ortamdan ortama, kişiden kişiye değişse de bugünlerde artan sıklıkta görmeye başladığım bir şey var. Problem bende mi acaba diye düşünüyordum, ama bu bir problemse bile banimle sınırlı değil ve en azından arkadaşlarımı da kapsıyor gibi duruyor. İnsan bir şekilde bir zaman parçası olduğu bir yapıda sıkıntı, problem, kalite kaybı gördüğü zaman bunun verdiği rahatsızlık, belki gerçekten zarar veren ama paylaşılmış geçmiş taşımayan bir problem kaynağından daha fazla olabiliyor.
Sanırım insanların futbol klüplerine, politik partilere, eski okullarına sadık kalmaları ve hatalarını, kusurlarını görmezden gelmeleri de bundan. Kol kırılır yen içinde kalır demeleri de… Birkaç gündür gördüğüm eski arkadaşlarla hakkında konuştuğumuz “ortak bağlarımız olan eski kurumlar” için ifade ettiğimiz problemlerin, sıkıntıların ortalık yerlerde konuşulmaması, üstünün örtülmesi, kendi aramızda bile dikkatle konuşulması da bundan sanırım.
Yoksa hepimiz biliyoruz, bir okulun giren değil de çıkan öğrencilerin kalitesiyle ölçülüp övünülmesi gerektiğini, değil mi arkadaşlar???
