Ben küçükken annem aklına gelen kötü şeyleri “şeytan şöyle yap diyor” diye anlatırdı. Şeytan’ı savunacak halim yok, onun da benden savunma beklediğini sanmam. Ama bakıyorum insanlara da, “örnek”, “ideal” v.s. insanların iyi tarafları aşınıp gidiyor, gözümüzün önünde.
Bazı günler hayatın güzellikleri içinde ufak problemler bulup bunları göz ardı etmekle, hayat zaten batmış bitmiş aradan ufak bir cevher bulunur mu diye çabalamak arasında gidip geliyoruz. İnsanın kendini sevmesi lazım, bu konuda şüphem yok. Ama insanın çevresini, hayatını da sevmesi lazım. O çevreyi, o hayatı kuran, geliştiren, güzelleştiren öte yandan da bozan, çürüten, keyfini kaçıran bizleriz.