“Allah garibanı sevindirmek için, önce eşeğini kaybettirip sonra da buldurur”.
Öncelikle aradan çıkarmak adına; Demek ki atalarımızın zamanında garibanların bile eşeği varmış…
Bugünlerde bu sözü çok sık düşünüyorum. Neden, nasıl dışında, ne zaman, nereye kadar diye de sorular ekleyerek ucuna, devam ediyorum. Bugünlerde nelerin kaybolduğunun çok farkındayım, neleri bulabildiğimden pek emin değilim. Arkadaşlarımın, benim, tanıdıklarımın kaçındıkları sorunlar, anlamaya, çözmeye çalıştıkları dertler v.s. var. Bunları yazmak, düşünmek, analiz etmek lazım. Ama olmuyor, o kadar düşük bir gradient var ki ortamdaki olumsuz faktörlerin dağılımında, ortada referans noktası kalmadı sanki. Açıkçası eşekler kaybolsa da kaybolmasa da pek bir şey değişmiyor bugünlerde.
Üfff, çevrede mutlu birileri olsa artık iyi olacak.
